6 Eylül 2010 Pazartesi

Eskilerimiz var

Taşı taşı bitiremediğimiz, hard disklere sığmayan 9 yıl biriktirmişiz, sadece bilgisayara girebilen cinsten olanları tabi. Diğerlerini hiiç saymayayım, sığamaz çünkü hiçbir tarafa…

Geçen hafta hard copy olanlarını düzenlediğimiz “eskilerimiz”in bu haftasonu da soft copylerini elden geçirmek zorunda kaldık! Özenle biriktirdiğim sinema biletlerimin diğer teki de onunkilerden çıkınca pek bi sevindim doğrusu. Şimdi her iki yığın da ayrı ayrı bağlanmış şekilde, aynı kutuda duruyorlar; ondan bundan saklayacağım diye minder altında değil, kitaplığımızın en görünen gözünde hem de…

Eee konu gençliğimiz olunca, aslında 1 saat sürebilen temizlik faslı 3 saatlere kadar uzayabiliyormuş. Elime aldığım her kâğıdı, ayyy, aaaa, hhmmm sesleri ile karşılıyorum. İyi-kötü her notu, yazıyı gözlerim dolarak okudum, bazılarını okumama bile gerek kalmadan dün gibi hatırladım içinde ne yazdığını. Nedense yüreğim burkuldu, kötü bir şey olduğundan değil tabi, niye bilmiyorum, anlayamadım. O günlere geri dönme isteği mi, kıymetini bilemediğimiz yıllar mı, yoksa yaşanırken farkına varılamayan anlar mı?


Bizim ilişkimizin arda kalanları da teknoloji değiştikçe değişmiş, en çok buna güldüm. Mesela ilk seneler imkanların kısıtlı ve gözetli olduğu zamanlarda bütün mesajlaşmalarımızı yazmışım! Evet. Tam 2 adet defterim var. “Nasılsın”lardan tut, şiddetli tartışma anlarına kadar kaydedilmiş, HER MESAJ. Geçen seneki askerlik dönemi de buna dahil tabi, o 5,5 ayda nerden baksan bi 5 yıl geri gittik teknoloji olarak. Ayrı kaldığımız yıl yazılan mektuplar ve yine o yıl biriktirilen yüze yakın telefon kartı.

Sonraki çağda ders aralarında yazılan kısa notlar var, basılmış fotoğraflar -uyduruk fotoğraf albümleri içinde. Bundan sonrası da hard diskimizde şu an. Yine fotoğraflar –yılara göre ayırdım onlar, bi zevkli ki-, msn kayıtları ve mail ile gönderilmiş birkaç mektup, evimizin dekorasyonu için topladığımız resimler ve balayı excelimiz…

“Ne çok eskimiz var” dedim sevgilime,
“iyi ki var”.

Uzun bir ilişkiden sonra evlenmenin en güzel yüzlerce sonuçlarından biri sanırım bu.
Arada takılıyoruz birbirimize, “çocuğumuz olsaydı bu yıl okula başlardı hahahahaa!” diye, oysa bizim kocaman olmuş bir geçmişimiz var zaten.

Ne güzel, ne mutlu…

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...