Bu nasıl bir Hazirandır?
İlk iki gününde hayatımın en uç haberleri geldi.
1 Haziran 2015: İşten çıkarıldım.
Tamam. Kabul ediyorum, zaten ben ayrılacaktım. Hatta bundan 2-3 hafta önce, eğer patronum müsait olsaydı da konuşabilseydim, burada bana çok gerek olmadığını, başta konuştuğumuz şekilde gitmediğini, arkadaşların benim varlığıma bir türlü alışamadığını anlatıp, ayrılmak istediğimi söyleyecektim.
Sonuç: Beni gönderip arkamdan departmanı kapatacak. Son kalan 4 kişinin de 2si geçen hafta ayrıldı. Biri zaten başka bir iş yapıyor, diğerini de uygun bir dille ya gönderecek ya da zaten o kendi gidecek. Bana başka bir deneyim teklif etmedi bile! Buna üzülmedim desem yalan olur. Beni öylece gözden çıkardı...
2005'te çömez stajyer olarak girdim ben bu şirkete. Hakederek departman yöneticisi oldum. Kara kaşıma gözüme yapmadığı son 1 yılda yaptığı iyilikleri. Kimle konuşsam çok şanslı olduğumu söyledi. Neredeyse 1,5 yıldır evden çalışıp, maaşımı kazanıp hem de çocuğuma bakabildim!
Evet. Kabul ediyorum, iş konusunda çok şanslıyım. Mezun olurken işim hazırdı, tatilimi yapıp, önceden zaten hazır olan masamda, bilgisayarımla işe başladım. Evlendim, çocuğum oldu, tüm haklarımı kullandım, yıllık iznimi aldım, ücretsiz izin kullandım. İznim bittiği gün, sana ihtiyacımız var ama bebeğinin de sana ihtiyacı var, istersen evden çalış dendi, uçarak kabul ettim. Sonra işler iyi gitmedi, kendimi kötü hissettim, şirkete, patronuma yük oluyormuşum gibi geldi, tam ayrılacakken, işten çıkarıldım. Yine tüm haklarımı alacağım!
Ama yine de üzgünüm, 10 senelik ikinci evimden ayrılacağım için...
