pek anlamlı

bana, birlikte geçireceğimiz bir yıl daha mı hediye etmiş oldu şimdi...
ne güzel fotoğrafları bulup çıkarmış,
bütün yıl masamın üstünde artık, tam karşıma koydu işte

en güzel yeni yıl hediyesi değil de ne?

noktalı virgül

alarmla kalkmamak insanın gününü resmen pozitif etkiliyormuş. bütün gün uyuklayacağım diye ofise gelmeme rağmen ne güzel, ne zinde geçti bugün, cuma olmasına rağmen, üstüne bir de şu düşük kulaklı için zurnanın zırt dediği yere gelmemize rağmen. her ne kadar istemesem de benim ağzımdan çıkan lafa bağlı işte. -işe ayak uyduramıyorsa, seni zorluyorsa, çıkaracağız... ve bitti gitti. patronla görüşmeler yapıldı, sonuç belirlendi.

bir insanın işten çıkarılmasına onay vermek kötü şey ama ona tam 11 ay süre verildiyse, bu süre içinde 4-5 kere ciddi ikaz edildiyse ve değişen birşey yoksa... rahatım rahatım, buraya yazdığıma bakmayayım ben, erken kalktım ya alarmsız hem de, buna bile sıkılmıyorum işte.

yüzyüze

bazen içime anne kaçıyor. ofluyorum pufluyorum da hem yaptığımdan rahatsız hem ortamdan rahatsız, böyle bir çelişki. bi gün de tam tersi, bi bakıyorum salmışım gitmiş.

gelgitler yaşıyorum, kendimi dizginliyorum. yanlışları görüp, rahatsız olup aynısını yapmamaya çalışıyorum. alıştırıyorum kendimi. zamanla olacak.

her kadın annesine benze ya, o da onun annesine... hem kızar hem yapar. bakıyorum şöyle 3 kuşak geçmişe, ananem hala niye haber vermedin diye anneme söyleniyor, annem buna şaşkın, kızsa mı ne yapsa bilemiyor, sonra benzerini bana yapıyor. bakıyorum da bende de bu yönde bir potansiyel var.

diyorum ya dizginliyorum kendimi, ama kararlıyım, her yüzyüze gelişte tespit ediyorum, eliyorum, neler ters teper bir bir yazıyorum kafaya. şu 1 yıl onlarla uğraşma yılı olsun bana. öyle tam hazır olacakmışım gibi geliyor.