bahar çarpması diycem, temmuz geldi aslında...

herşeyi kucaklama isteğim var bugünlerde. mutfakta harikalar yaratıyım, evi pırıl pırıl tutayım, kendime ıvır zıvır bişiyler dikeyim, sonra onları giyip işe gideyim, havamı atayım. hergün oje süreyim, kıyafetimin rengine göre hem de. her gün! balkondaki saksı sayısını arttırayım, dikmediğim ot kaldıysa onlardan da ekeyim. uzak uzak akrabaları arayıp hal hatır sorayım, şirin gelin olup tüm teyze ve dayıların gönlünü fethedeyim. güneşli bir haftasonu görürsek eğer kendimizi suya atma planları yapayım. sitedeki veletlere özenip akşamları bisiklet bineyim.

niye bütün bu hisler ofiste gelir de kendimi zeyna gibi hissedip eve gidince koltuktan kalkmaya üşenirim...

bunları da ofiste yazdım şimdi içim içimden taşıyor sanki. koşa koşa eve gidesim var.

bir kulağım telefonda

hadi be karakız...
görürsen eğer ses ver
e mi?

sapanca'dan...

yüzümde çift fiyonk gülümsemem
burnumda yasemin kokusu
aklımda ateşböceklerinin dansı
bagajda bi sürpriz ve bol toprakla
döndüm

10 sene önce bugün...

o banktan kalkınca hani, elimi tutuverdin ya. aniden.

iyi ki tutmuşsun

iyi ki on yıldır, hiç bırakmamışsın.

garipçe. evet.

kentten köye göç başlıyoor deseler, valizim hazır en önce ben koşarım sanırdım. meğer kafamı çevirsem, bütün istanbul arkamdaymış da haberim yokmuş.

sevgili köylüler de yavaştan istanbullu moduna girmeye başlamışlar. sanki biraz çekiniyorlar ama, olur olur.. 2 bilemedin 3 ay sonra o otopark da 15 tl'ye çıkar. neyi eksik ki, boğaz mı boğaz, deniz mi deniz, yeşillik mi yeşillik, hafif salaş, butik de...

vay arkadaş...

içlendim yine

biriktiriyoruz da nereye kadar diye düşündüm bu sabah, babannemi rüyamda görmemin etkisi de var sanki. bize de öyle olacak, torunumuz büyüdüğünde hayal meyal hatırlayacak, belki de hiç göremeyecek. onun torununu söylememe bile gerek yok.

ahh hayat ne kadar boş!

sahi, onca fotoğraf, yıllardır sakladığım kağıt parçaları, defterler, el yazılarımız, mektuplar, bizim olan herşey nolcak bizden sonra, kim saklayacak benim gözüm gibi, aydından sürükleyip getirdiğim, çoğalttığım anılarımı...

ilk karne hediyem

doğum günün kutlu olsun...

bunu da unutmayalım

arasıra gözlerimizi kapatıp dinleyelim

bir sene önce bugün...

...

ses

Çeneni avuçlarının içine alıp, duvara dalıp kalma!.
Çeneni avuçlarının içine alma!.
Kalk!
Pencereye gel!
Bak!
Dışarda gece bir cenup denizi gibi güzel,
çarpıyor pencerene dalgaları..
Gel!
Dinle havaları:
havalar seslerin yoludur,
havalar seslerle doludur:
toprağın, suyun, yıldızların
ve bizim seslerimizle...
Pencereye gel!
Havaları dinle bir:
Sesimiz yanındadır,
sesimiz seninledir...

NHR