çatlak kurabiye ile başlayıp tombaladan çıkar gibi gelen sufle ve tatlı krizimin sonuçları

sevgili Pınar'ın çatlak kurabiyesini öğrendim ya kendimi fasülyeden saymıyorum artık. ilk seferde de tam tutturdum tadını, tam da eşimin ailesinin bize ilk geldikleri akşamda. şanı aileye yayılmış, tarifini verdiğim kişi de kaybedince kağıdını, ilk tatilde gittiğimizde hadi şu kurabiyenden yap da bayramda gelen misafirler de ikram ederiz dediler. beni bastı tabi terler, stres mi desem ölçü iki katına çıktı ondan mı, bi de hassas olunca bu çatlaklar, dümdüz yayıldılar tepsiye. görüntü yok, tadı yerinde. ben olmadığımda gelen misafirlere kuzen reklam yapmış: gözünüzü kapatın yiyin, görüntüyü boşverin. neyse ki güzel yaptığımı gören/tadan şahitlerim var, içim rahat.

dünkü tatlı krizim sırasında aklıma düştü, aldım elime mikresimi. ama yine biyerde dikkatimmi dağıldı artık ne oldu yine tutmadı. önce kurabiye kıvamında yuvarlanmak istemediler, önceki tecrübeme dayanarak kendilerine kek gibi davranıp cupkek kağıtlarına koydum. olması gerektiği gibi çatladııııı, fırından çıkınca da çöktü.

tam tepsinin başında tüh tühlenirken, zil çaldı, pizzacı çantasından sufle çıkardı, sıcacık. başka bir şey isteseymişim keşke. bu tatlı krizinin ortasında beni en iyi kesecek ya çatlamış ve çökmemiş kurabiyeydi ya da sımsıcak çikolatalı sufle. geçen pizza siparişimizde 3 tl fazla para çekilmiş, pek nazik evimizin pizzacısı da iadeye gelmiş. eli de boş gelmemiş, özür mahiyetinde sufle getirmiş. sıcacık. tam da zamanında.

bu supriz gelen sufleyi tek başıma hüpletmek, kendi tatlı krizimi bastırmış, sevgiliye kalan çökük çatlaklara da vicdanım razı olmamış, hazır elimi bulaştırmışken elmalı kurabiye de aradan çıkıvermiş...