sanılmasın ki yazmıyorum diye takip de etmiyorum.
herkesi okuyorum, hatta nezaman yazacaklar diye merakla bekliyorum.
okurken heveslenip, haydiii diyorum, ama. cık. çıkmıyor.
okuduklarım kadar okunulası yazamıyorum gibi geliyor.
öyle edebi şeyler peşinde değilim o ayrı.
istediğim hayatımı anlatmak,
tanıdığım kişiler okumasın, aman iç dünyamı bilmesin diye de kimseciklerin haberi yok bu sayfadan.
eşim hariç.
o zaten okumasa da yüzüme bakınca anlıyor benim iç dünyamı :)
herkes mi böyle başlamış acaba?
çok çok yazmak isteyip de yazamamışlar mı en başta?
bir blog arkadaşım seda yılbaşı çekilişi yaptı. blogu olmayanlar da girdi ama şöyle bir şey dedi onlar için;
-size hediye alacak kişiler biraz zorlanabilir, çünkü bloglar kişi hakkında çok fazla ipucu veriyor-
ben de hediye alacağım kişinin bloguna girdim, 4-5 ay geriye gidip, okudum.
gerçekten de tanıdım sanki onu.
mutluluğuna bile ortak oldum resmen.
neyse, onu bilare yazarım zaten, hediyesi gittiğinde.
sonra şapkayı önüme alıp düşündüm
benim sayfamı okuyan biri beni ne kadar tanır diye.
işte burda kaldım ve bu post çıktı ortaya
böyle.
neyse ne.
Kolay Muffin Tarifi Nasıl Yapılır?
1 yıl önce
8 yorum:
Elifcim gercektende insan okudugu blogun yazarini o yazilardan taniyor. Sonra o kisiyle karsilastigin zaman sanki yillardir tandigin biriyle karsilasmis gibi oluyorusun. Sebebi belli sende yazmissin iste "ic sesim" diye. Tamda hissettigin gibi yaziyor insan blogunda. Tabiiki baska bir amac gütmüyorsa.Onlarda da hemen belli ediyor kendisini.
Sen zamanla kendi fikrine kendi bakis adina en yakin gelen bloglari buluyorsun ve garip bir sekilde onlara karsi bir sevgi besliyorsun. Hatta acisiyla üzülüp sevinciyle heyecanlaniyorsun. Elbette herkese ayni seyi hissedemiyorsun onlarada yazmiyorsun zaten. Ben simdiye kadar bir kac kisiyle bulusup görüstüm ve hic hayal kirikligina ugramadim biliyormusun. Gündelik hayatta asla taniyamayacagim insanlarla arkadaslik kurdum. Türkiyenin cesitli illerinden.Blog olmasa onlari asla bulamazdim.
Yazdigin cümleler bazende satir aralari. Cekip koydugun kareler, her sey ama her seni yansitiyor hatta senin bile farkedemedigin yönlerin cikiyor ortaya.
Yazmaya devam bence:)))
sünter teyzecim beni bu sayfayı açmaya iten en büyük neden de bu güçlü bağ oldu zaten. herkes birbiriyle o kadar içten ki kesin tanışıyorlar diye düşündüğüm kişiler bile hiç karşılaşmamışlar meğersem yada burada tanışmışlar.
umarım becerebilirim:)
desteğin için çoook teşekkürler
merhaba Elif aynı duyguları zaman zaman ben de hissediyorum biliyor musun yeni başladığım için ama yazılarını okuyup hayatlarına ortak olduğum kişilerin benimde hayatıma ortak olsun istedim ben hissediyorum uzaktan can sıkıntılarını mutluluklarını ve hiç yanılmadım hiç birinden terslenmedim aksine hep yanımda olmaya çalıştılar :) o yüzden Sünter anneye katılıyorum yazmaya devam ne istersen ne düşünürsen :))
sevgiler canım :))
Elif,yalnız değilsin emin ol..Ben de çoğu zaman tıkanıyorum,gitmiyor elim birşeyler yazmaya okumak daha çok keyif veriyor.Ama zamanla bu blog insana çok şeyler öğretiyor,ondan dolayı hiç takılma,düşünme..Akışına bırak..Ayrıca edebi yazılar yazıp da napcaksın ? Böyle samimi yaz hep..Fotoğraflarını,yazılarını severek okuyorum ben.Bir an önce yazsın da okusam dediklerimin arasındasın sen de..Bil istedim..
evet blogları okurken az çok o kişi hakkında fikir sahibi olabiliyoruz. :)
blogundan kimseyi haberdar etmemkle öyle iyi ediyorsun ki benim şuan çevremdekiler biliyor ve ne zaman bişiy yazsam ertesi gün arayı onu mu aldınnn oraya mı gittinnn diyorlar ozaman sevmiyorum yazmayı..
burcu, sanırım birşeyler paylaşmaya başladıkça daha çok bağlanacağım bu bloğa, dediğin gibi.
selfet çok teşekkür ederim, desteğin ve takibin için.
swotpisces, bir bilsem...
zeynepcim, nezamana kadar bu şekilde kalır bilmem ama iyi böyle, çok iyi :)
Sevgili Elif,çok güzel fotoğrafların var..
elien sağlık..
TAkipteyim ..
Sevgiler
Yorum Gönder