Sabah kabuslarım yine geri döndü bu aralar.
Geç kalma korkusuyla kalkıyorum yataktan. Oysa yetişmem gereken yer, altı üstü ofis işte. Çalışılan yer. Benim bildiğim 5 dakika gecikince boynunu eğip geç kağıdı almaya gittiğin yer okuldu. bu da nesi peki?
ruhumu sıkan gri hava, antiistanbul modum, üstüne bir de bu durum…
sınanıyorum yine. belli !
bu günlerde huzur bulduğun tek yer evim.
Hergün Pazar olsa, birgün krep yapsam kahvaltıda birgün pufidik pizzalardan, birgün pişi, birgün yumurtalı ekmek, birgün omlet, birgün börek...
ve bir güzel kahveden sonra başlasa gün.
o zaman varsın dışarıda yağmur yağsın, hava kapkara olsun.
2 yorum:
kim istemez ki..
huzur bulmak için evden daha güzeli varmıı..
Yorum Gönder